Sonja Tomic is teaching at the Royal Academy of Art in Antwerp. She has been a student at the Academy herself and now teaching students, working in the studio. Driven by a great love for Art, she tries to remove art from its normal environment. She creates 2D works of Art that speak and are well executed. S.T wants to share these works with the world. Not only with people that are part of the artistic world, but also with regular people. To inspire people and to make a statement was her motive for the Billboard project. This project finaly became so big and a lot of people participated.
First Sonja Tomic asked herself a few questions: how do I create art that is also been seen as art by people who have no ties with the artistic world? How do I make the ideas in my head visible for the world outside? How do I inspire ordinary people? She wants to be different than other artists. She wants to take her art out of the galeries and bring it to the people. Tomic wants to address people by using her art, not only those which are already involved. To fulfill her vision on art, she started to use a billboard. A billboard is being used for advertising. It is a kind safe display cabinet, in which posters are shown and illuminated.
You can ask yourself the question whether the billboard can only be used for advertisements? According to D. Bohm, billboards are only being used for advertising happenings and advertisements. When you give the billboard a different purpose, you have to break a certain habit, routine. We have to make sure that the idea about the use of billboards will change and that a new concept will be developed.
The experiment about Art in the streets was accomplished by Sonja Tomic with the assistance of different artists. With the permission of the Billboard company, they could use the billboards during one week. The first thing they noticed while opening the boards, was the curiosity of the people. They wanted to know what S. and her team were doing. That moment they noticed that a certain click was made with some people. The reaction of the passers-by ensured a certain interaction between them and the artists. For the first time, people stopped at the billboards. The artists, stood next to their work and could enter into dialogue with the passers-by. This way, a new experience of art arose with direct interaction. Man, artist and art are brought together in a modern context. According to the billboard company, billboards make sure that people will notice things, will recognise them and finaly will believe what is shown. By repeating the information, you make sure they also will buy the product. During the lecture, however, the audience had a different opinion: by using too many boards, you did not notice them anymore. Because you are used to the product, you do not see it anymore. Too much does not enough stand out anymore.
Different people from different disciplines worked together on this project. Students in architecture were occupied analysing the environment. Philosophers in art studied the relation between work – man – the artist. Graphic designers could investigate which objects were first perceived by people. The locations became fields of research for the architects. How are spaces being used? After this research, they could better understand the spaces, both spatially, socially and culturally. Afterwards the results were communicated to the artists. These results can be used by the artists for a better presentation of their work; It also can cause the artist to become inspired by the environment. For S.T., the most important thing about this project is being open to different disciplines. You can learn a lot from other people. When you work with people from other disciplines, you become a bigger whole. The results will be more effective and the research will be an instructive way for everyone.
Sanja Tomic is een docent aan de koninklijke academie voor schone kunsten te Antwerpen. Ze begeleidt leerlingen in de ateliers en is hier zelf ook leerling geweest. Haar liefde voor kunst is zo groot dat ze de kunst uit haar normale omgeving wil halen. Ze maakt 2D kunstwerken die spreken en goed uitgevoerd zijn. Deze werken wil ze delen met de wereld. Niet enkel met de mensen die zich in de kunstwereld bevinden, maar ook met de gewone mensen op straat. Mensen inspireren en een statement maken is haar drijfveer geweest voor het billboard project. Dit project werd uiteindelijk zo groot dat velen hieraan deelgenomen hebben.
De eerste vragen die Sanja Tomic zichzelf stelde, waren: Hoe maak ik grootse kunst die mensen buiten de kunstwereld ook ervaren als kunst? Hoe maak ik verschillende ideeën in mijn hoofd zichtbaar voor de buitenwereld? Hoe inspireer ik de gewone mens? Ze wil verder gaan dan andere kunstenaars. Ze wil haar kunst uit de galerij halen en ze naar de mensen brengen. Ze wil verschillende mensen aanspreken met haar kunst en niet enkel de mensen die zich bezighouden met kunst. Een voorwerp dat volgens haar, haar visie op kunst kon vervullen, is het billboard. Het billboard is een bord dat normaal gebruikt wordt voor reclameposters in op te hangen. Het is een soort veilige vitrinekast waarin posters getoond en verlicht worden. Een eerste bedenking die men maakt bij dit idee is of een billboard enkel gebruikt kan worden voor reclame? Volgens David Bohm worden billboards enkel gebruikt om evenementen en reclame te publiceren. Wanneer men dit niet doet en men de boards voor iets anders wil gebruiken, moet er een soort routine doorbroken worden. Men moet ervoor zorgen dat het idee rond de billboards verandert en dat er een nieuw concept ontwikkeld wordt.
Het Experiment rond kunst op straat heeft Sanja Tomic met verschillende kunstenaars uitgevoerd. Met de toestemming van de billboards maatschappij konden ze gedurende 1 week de boards zelf invullen. Wat meteen opviel toen ze de boards gingen openen, was dat de mensen nieuwsgierig waren. Ze wilden weten wat Sanja en haar team aan het doen waren. Op dat ogenblik zag je dat er bij verschillende mensen al een bepaalde klik gemaakt was. De reactie van de voorbijgangers zorgde ervoor dat er een bepaalde interactie ontstond tussen hen en de kunstenaars. Voor de eerste keer bleven voorbijgangers staan aan de billboards. De kunstenaars stonden op straat naast hun werk en konden in dialoog gaan met de mensen. Op deze manier ontstaat er een totaal nieuwe beleving van kunst die een directe interactie tot gevolg heeft. Mens, kunstenaar en kunst worden samengebracht in de hedendaagse context. Volgens de Billboard maatschappij zorgt het board ervoor dat mensen dingen gaan zien, dingen herkennen en dingen uiteindelijk gaan geloven. De repetitie zorgt ervoor dat mensen bepaalde producten gewoon worden en ze uiteindelijk gaan kopen. Tijdens de lezingen was de mening van het lezing echter, dat teveel billboards ervoor zorgden dat men de boards juist niet meer zag. Omdat je het object al zo gewoon bent, zie je het uiteindelijk niet meer staan. Iets dat overal is, valt niet meer op.
Sanja Tomic moest er in slagen om de focus terug te leggen bij de kunstwerken en ze zichtbaar maken bij de toeschouwers. Elke kunstenaar doet dit op een andere manier. Sommigen kiezen ervoor om hun kunst heel zichtbaar te maken, terwijl anderen de kunst laten wegsmelten in de omgeving. Deze expo is steeds zeer verschillend. De omgeving verandert steeds. Dit zorgt ervoor dat de kunstwerken zich steeds in een andere context begeven. Wanneer er veel mensen aanwezig zijn, zien we de kunstwerken verdwijnen in de massa. Wanneer de straten leeg zijn, stralen ze. Omdat de billboards bestaan uit glas, zorgt dit ervoor dat de weerspiegelde omgeving een deel van het kunstwerk is. Dit verschilt zeer stek met de stabiele omgeving van een galerij. Het experiment werd verschillende keren herhaald. Het team van Sanja Tomic werd steeds groter waardoor ze veel dieper onderzoek konden verrichten. Het observeren van de mensen die zich rond de billboards bevinden, werd een prioriteit. Zien de mensen de kunstwerken staan of niet? Is er aandacht voor de kunstwerken? Hoe staan ze ten opzichte van de kunstwerken? Het experiment werd als het ware een researchproject waarbij men op zoek ging naar wat er precies gebeurt binnen deze context.
Verschillende mensen uit verschillende disciplines hebben samengewerkt in dit project. Architectuur studenten hielden zich bezig met het analyseren van de omgeving, Art filosofen gingen kijken naar de relatie tussen het werk, de mens en de kunstenaar, Grafische vormgevers konden onderzoek doen naar welke objecten mensen het eerst waarnemen, …. De locaties worden onderzoeksvelden voor de architecten. Hoe worden de ruimtes gebruikt? Na de onderzoeken kunnen ze de ruimtes beter begrijpen. Dit zowel op ruimtelijk vlak, als op sociaal en cultureel vlak. De resultaten werden nadien meegedeeld aan de kunstenaars. Deze resultaten zijn een hulpmiddel voor de kunstenaars om hun werken beter te presenteren. Ze kunnen er ook voor zorgen dat de kunstenaars geïnspireerd worden door de omgeving. Wat Sanja Tomic het belangrijkste vindt in heel dit project is dat men steeds moet open staan voor verschillende disciplines. Men kan verschillende dingen leren van andere mensen. Wanneer men samenwerkt met verschillende mensen uit verschillende disciplines, bekomt men een groter geheel. De resultaten zullen veel doeltreffender zijn en het onderzoek wordt een leerrijke weg voor iedereen.
