David Claerbout studies the time, its impact and the way we observe the world. He asks himself questions about the past and dwells on everyday events. He does analysis on humans and their environment, how we function. He shows his work through video and digital photography. By working with delayed images David plays with time and the boundary between photography and film. The boundary between still images, moving images and image manipulation.
He wants to make the viewer aware of the eternal movement of time. In addition, he obliges the viewer to give himself to the muted rhythms of the film by altering the passage of time. Through small movements in the image, or the slow shifting of a shadow over a tranquil landscape, he makes it clear that time cannot be influenced by anything or anyone.
The images have a serene simplicity. They show everyday actions or events: A woman pours coffee and then waves to someone in the distance, Long Goodbye (2007) or The Algiers, Sections of a Happy Moment (2008). All his recordings contain a spontaneity, yet all these situations are deliberately put in scene. They have been worked out in detail. The duration of the work, which interrupts the normal experience of time, provides the endless moments. Claerbout invites the viewer to identify themselves. He encourages identification so that we come to the realization and start thinking.
Claerbout, who was originally trained as a painter, mainly works with photography and film. He also makes sketches of his visual material. Sketches that are supportive and serve as preliminary research. You can clearly state that he works with several disciplines in his work. You can therefore link the concept of 'multidisciplinary' to his work.
David Claerbout bestudeert de tijd, de impact ervan en de manier waarop wij de wereld observeren. Hij stelt zichzelf vragen over het verleden en staat stil bij dagdagelijkse gebeurtenissen. Hij doet analyse naar de mens en zijn omgeving, hoe wij als mens hierin functioneren. Zijn werk toont hij aan de hand van video en digitale fotografie. Door te werken met vertraagde beelden speelt David met de tijd en onderzoekt hij de grens tussen fotografie en film. De grens tussen stilstaande beelden, bewegende beelden en de beeldmanipulatie.
Hij wil de toeschouwer bewust maken van de eeuwige beweging van de tijd. Daarnaast verplicht hij door aangepaste tijd dat de toeschouwer zich over geeft aan de gedempte ritmes van de film. Door kleine bewegingen in het beeld, of het langzaam verschuiven van een schaduw over een verstild landschap maakt hij duidelijk dat de tijd zich door niets of niemand laat beïnvloeden.
De beelden hebben een serene eenvoud. Ze vertonen alledaagse handelingen of gebeurtenissen: Een vrouw schenkt koffie en wuift daarna naar iemand in de verte, Long Goodbye (2007) of The Algiers, Sections of a Happy Moment (2008). Al zijn opnames bevatten een spontaniteit, toch zijn al deze situaties bewust in scène gezet. Ze zijn tot in het detail uitgewerkt. De duur van het werk, die de normale tijdsbeleving verbreekt zorgt voor de eindeloze ogenblikken. Claerbout nodigt de toeschouwer uit om zichzelf te kunnen identificeren. Hij zet aan tot identificatie waardoor we tot besef komen en gaan nadenken.
Claerhout die oorspronkelijk werd opgeleid tot schilder, werkt dus vooral met fotografie en film. Daarnaast maakt hij ook schetsen van zijn beeldmateriaal. Schetsen die eerder onderbouwend zijn en dienen als vooronderzoek. Je kan duidelijk stellen dat hij in zijn werk meerdere disciplines aan bod laat komen. Het begrip ’multidisciplinair’ kan je dan ook koppelen aan zijn werk.
